ابوریحان بیرونی:
ابوریحان بیرونی متولد ۱۴ شهریور ۳۵۲ در سرزمین خوارزم، دانشمند بود. او پدر علم انسان شناسی، زمین سنجی، بنیان گذار علومی چون مکانیک، اخترشناسی و پیشگام روانشناسی و ریاضیدان و تاریخدان زمان خود می باشد.نام کامل او ابوریحان محمد بن احمد بیرونی است. در روستایی بنام بیرون از توابع شهر کاث از سرزمین خوارزم متولد شد به همین دلیل او را ابوریحان بیرونی نامیدند، این شهر باستانی در بین کشور ازبکستان و ترکمنستان امروزی بود که آن زمان جز قلمرو ساسانیان فارسی زبان ایرانی اداره می شد … .
لقب بیرونی:
در روستایی بنام بیرون از توابع شهر کاث از سرزمین خوارزم متولد شد به همین دلیل او را ابوریحان بیرونی نامیدند، این شهر باستانی در بین کشور ازبکستان و ترکمنستان امروزی بود که آن زمان جز قلمرو ساسانیان فارسی زبان ایرانی اداره می شد.
خانواده و شروع تحصیل:
پدرش، ابوجعفر احمد بن علی اندیجانی، اخترشناس دربار خوارزم شاه در رصدخانه گرگانج بود و مادرش، مهرانه، پیشه مامایی داشت. در دوران کودکی پدرش را از دست داد و به همراه مادرش تنها زندگی می کرد، از همان دوران نزد ریاضیدان و ستاره شناس مشهور عراقی ابونصر منصور به فراگیری علوم مختلف مشغول شد.
جهش از ۱۷ سالگی:
در سن ۱۷ سالگی شروع فعالیت های جدی او در اخترشناسی بود، او در این سن با مشاهده بیشترین ارتفاع خورشید، عرض جغرافیای شهر کاث را بدست آورد سپس تا قبل از سن ۲۲ سالگی شروع به تحقیق و نگارش کتابی تحت عنوان نقشه کشی کرد که در آن به بررسی نقشه های جغرافیایی و ترسیم نیم کره زمین پرداخت.