معماری قرون وسطی:

چرا این دوره را قرون وسطی می نامند؟ اصطلاح قرون وسطی فلاویو بوندو تاریخدان ایتالیایی در قرن ۱۶ ابداع کرد. از نظر بوندو و دیگر تاریخ نویسان رنسان, قرون وسطی دقیقا یک دوره ی میانه در تاریخ جهان بود,چون بین دوره ی باستانی تمدن یونان و روم و دوره ی رنسانس واقع شده بود. تاریخدانان امروزی نیز در دوره ی قرنهای پنجم و پانزدهم را قرون وسطی می نامند.

مصالح:

خانه هایی که از آن دوران با عنوان بافت شهری برجای مانده غالباً دارای بافت سنگی می باشد و استفاده از سنگ در ساخت و ساز در این دوران رواج بسیار ی در شهر ها داشت. آهک که به تازگی و با تقلید از معماری مصر باستان و دانش معماران مصری به سرعت در جهان مورد پسند سازندگان بنا قرار می گرفت از جمله اساسی ترین مصالح ساخت و ساز بعد از سنگ در بافت های شهری بود. در تمامی دوره گوتیک در قرون میانه، زمانی که معماری در فرانسه و انگلیس با بنا ساختن کلیساهای اعظم غول پیکر با فضای داخلی فوق العاده که نمایانگر یکی از نقاط اوج نبوغ معماری اروپایی است، تحت غلبه اجرای معماری در عظیم ترین مقیاس های تاریخ غرب بود.

معماری ایتالیایی امری بی اهمیت و نسبتاً کوچک محسوب می شد. هرچند معماری گوتیک در ایتالیا وجود داشت اما به نظر می رسد وسعت میدان دید، نبوغ و ابهت معماری دولت شهرها از آن فراتر رفت. دوره رنسانس توسعه یک معماری جدید را از قرن پانزدهم تا قرن شانزدهم تجربه کرد که اولین نمونه معماری مدرن بود. زمانی که ما به ساختمان های دوره رنسانس نگاه می کنیم در نظرمان آشنا هستند تقریباً چنان که گویا آنها یکصد سال پیش ساخته شده اند. زبان معماری که بوسیله معماران رنسانس ایتالیا ابداع شد تبدیل به زبان معماری غالب دنیای جدید شد که تنها با ظهور معماری مدرن در قرن بیستم کنار گذاشته شد.