کاربرد نقشه برداری در منابع آب و خاک:

شناسایی یا نقشه برداری منابع خاک و آب، به عنوان روشی برای تعیین الگوی پراکنش خاک و آب، توصیف و نمایش آن به شکل قابل فهم و تفسیر برای کاربران مختلف، پایه و اساس اطلاعات این منابع برای مدل ـ سازی های محیطی می باشد. الگوی سنتی یا معمول نقشه برداری فرایندهای اصلی خاکسازی و فاکتورهای محیطی دخیل در تشکیل سیمای سرزمین و یا سیمای خاک و همچنین منابع آب و تاثیر آب در سرزمین پایه ریزی شده است. بنابراین، داده ها و نقشه های استخراج شده از چنین الگویی، به طور معمول ناتوانی نقشه برداری خاک و آب در تشریح ساختار خصوصیات دینامیکی و پیوسته سیمای سرزمین را آشکار میسازند.

به همین دلیل، برخی از پژوهش گران اعتقاد دارند که عدم قطعیت زیاد در نقشه های سنتی این منابع، از کارآیی آن ها کاسته است. برخی دیگر، نقشه های سنتی منابع را وسایلی ناکارآمد میدانند و ناتوان بودن نقشه برداران در انتقال و رساندن آشکار و صریح مدل های ذهنی خود را دلیل این ناکارامدی بیان نمودند. محدودیت های موجود برای نقشه برداری چندگوشه ای، شناساگران یا نقشه برداران را بر آن داشت تا متناسب با پیشرفت های صورت گرفته در فناوری اطلاعات، در راستای استفاده از روش های نوین شناسایی گام بردارند.

یکی از جنبه های اساسی در نقشه برداری، استفاده ازمدل های مختلف به منظور ساده سازی پیچَیدگی های موجود درسامانه ی طبیعی این منابع می باشد. در این تحقیق برای نمایش کاربرد نقشه برداری در دو فصل برای منابع آب و خاک پرداخته ایم که هر دو خلاصه ای از مطالعه های موردی برای نمایش کاربرد نقشه برداری است و فصل سوم چند مورد از تصاویر و نقشه برای منابع خاکی می باشد.

۱.عملیات هیدروگرافی و نقشه برداری زمینی ـ مطالعه ی موردی (سواحل شرق استان بوشهر)

• هیدروگرافی از مناطق جفره تا بندرگاه، محمد عامری؛ رستمی تا عامری و لاور ساحلی (فاز ۱) و بندر طاهری و عسلویه تا عمق ۵ – متر با مقیاس ۱:۱۰۰۰ ،LNG مناطق دیر و کنگان، ترمینال به ترتیب به مقدار تخمینی ۳۳۸۰ و ۲۳۴۰ کیلومتر
• هیدروگرافی از مناطق جفره تا بندرگاه از عمق ۵ متر تا عمق ۲۰ منر و مناطق محمد عامری، رستمی تا عامری و لاور ساحلی از عمق ۵- متر تا ۱۰ – متر (فاز ۱) و منطقه خلیج نایبند از ساحل تا عمق – ۲۰ متر (فاز ۲) به مقیاس ۱:۵۰۰۰ به ترتیب به مقدار تخمینی ۳۸۴۰ و ۱۵۲۰ کیلومتر
• نقشه برداری زمینی از محدوده جفره تا خورخان (فاز ۱) و نایبند تا دیر (فاز ۲) به مقیاس ۱:۲۰۰۰ به ترتیب به طول تقریبی ۱۲۰ و ۱۴۰ کیلومتر

جزر و مدی:

1. برپایی ایستگاه های جزر و مد سنجی به فواصل مناسب (حداکثر ۱۸ کیلومتر) در طول ساحل
2. جهت بررسی رفتار جزر و مد در طول ساحل منطقه نقشه برداری لازم است در فواصل مناسب ایستگاه های بلندمدت دائمی (حداقل ۳۰ روز مشاهدات جزر و مدی ۲۴ ساعته) صورت گیرد و در صورت نیاز و صلاحدید کارفرما به برپایی ایستگاه جزر و مدی بلند مدت اقدام گردد.
3. مشاهدات جزر و مدی (۲۴ ساعته) بر روی اشل جزر و مدی استاندارد به دقت قرائت حداکثر ۵ سانتی متر صورت گیرد. می توان جهت مشاهدات از دستگاه های خودکارالکترونیکی یا مکانیکی جهت انجام مشاهدات استفاده کرد.
4. در برپائی و نصب دستگاه ها و اشل های جزر و مدی می بایست استانداردهای مربوطه (آدمیرالتی) رعایت گردد.