تاریخچه نفت:

به خوبی هویداست در بین انرژی های غیر فسیلی (تجدید پذیر) و انرژی های فسیلی (سوخت های جامد ـ مایع و گاز) شاه بیت غزل انرژی ‌‌‌‌« نفت خام » می باشد که سخن گفتن از آن به زمانی بسیار و مجالی فراخ و مقاله ای بس فربه و متورم محتاج است. این مایع سیاه یاقهوه ای تیره که رؤیای کیمیاگران را به واقعیت تبدیل نمود (!) پس از آب فراوان ترین مایع در بخش های بالایی پوسته زمین است. اگر چه کمی اغراق آمیز بنظر می رسد ولی زندگی در جهان امروز بدون این مایع قهوه ای تیره که بوی نامطبوعی دارد ناممکن خواهد بود. دست کم در حال حاضر نفت نقش پراهمیتی را در زندگی بشر بازی می کند.

مارکوپولو جهانگرد مشهور می نویسد:

در سر حد ارمنستان و گرجستان چشمه نفتی موجود است که مقادیر زیادی نفت از آن بدست میا ید و در یک وقت صد کشتی می تواند از آن بار گیری نماید. این روغن برای خوراک مناسب نیست ولی برای روشنائی مصرف می شود وشترهای مبتلا به امراض پوستی را با « نفت » معالجه می کنند.

سخن سرای بزرگ ایران زمین، سعدی شیرازی در باب هفتم گلستان از نفت سخن به میان آورده است:

«هندوئی نفت اندازی همی آموخت، حکیمی گفت ترا که خانه نئین است بازی نه این است».

ابن بلخی در فارسنامه مینویسد:

سینیز (sinize) شهرکی است بر کنار دریا و حصارکی دارد و این سینیز که همان بندر دیلم کنونی در استان بوشهر است میان مهروبان و جنابا «گناوه کنونی» است … کاشتی نکنند و جز خرما نخیزد و روغن چراغ و نفت آن شهر معروف است. مقصود او از چراغ و روغن چراغ همان نفت است که از دشت قیر و دالکی به دست می آمده است.