روانشناسی کودک و نوجوان:

رشد بیانگر تغییرات و تحولاتی است که در ارگانیسم زنده رخ می دهد. ولی بهتر است میان تغییر با تحول تمایز قائل شویم. بر اساس نظر گرین (۱۲۳) (۱۹۸۹) وقوع یک تغییر الزاما به این معنا نیست که تحولی صورت گرفته است. از نظر پیاژه (۱۲۴) (۱۹۶۶) تحول بر تغییرات کیفی ساختارهای ذهنی دلالت دارد و بنابراین هر تغییر بیانگر رشد نیست. برای مثال تغییر در برنامه غذایی یا تغییرات در فعالیت های روزمره تغییرات رشدی محسوب نمی شود.

مراحل درک کودک از رابطه میان سلامت و رفتار:

• پدیدارگرایی: بیماری را تنها با یکی از نشانه ها تعریف می کند که ممکن است نامربوط باشد ۳ سالگی (خورشید باعث حمله قلبی می شود)
• سرایت: بیماری را با یک علامت تعریف می کند اما در مورد علتش کمی بیشتر می داند (سرخک را از مردم می گیریم اگر به آنها نزدیک شویم)
• آلودگی: چند مورد از علایم بیماری را تعریف می کند تا ۷ سالگی به این مرحله می رسد (تماس با خاک باعث بیماری می شود – اگر ژاکت نپوشم سرما می خورم – کار بد باعث بیماری می شود)
• درونی ساختن : بیماری را به صورت شکل درونی بدن مجسم می کنند (ورود آلاینده ها به بدن بوسیله تنفس یا خوردن) تأثیر مستقیم رفتار بر سلامتی یا بیماری
• درونی ساختن: بیماری را به صورت شکل درونی بدن مجسم می کنند: (ورود آلاینده ها به بدن بوسیله تنفس یا خوردن) تأثیر مستقیم رفتار بر سلامتی یا بیماری
• جسمانی : اکثر کودکان تا ۱۱ سالگی بیماری را بر مبنای عضوهای خاص تعریف می کنند با دلایل متعدد بیماری (سرطان = رشد سریع سلول ها)
• جسمی و روانی : در آخرین مرحله کودکان متوجه می شوند بیماری می تواند دلایل جسمی یا روانی داشته باشد (سردرد بر اثر عصبانیت)