فصل ۱ ـ دنیای زنده:
جانداران همه ی این هفت ویژگی را با هم دارند:
- نظم و ترتیب: همه جانداران، سطوحی از سازمان یابی دارند و منظم اند.
- هم ایستایی (هومئوستازی): محیط جانداران همواره در تغییر است؛ اما جاندار می تواند وضع درونی پیکر خود را در حد ثابتی نگه دارد؛ مثلاً وقتی سدیمِ خون افزایش می یابد، دفع آن از طریق ادرار زیاد می شود.
- رشد و نمو: جانداران رشد و نمو می کنند. رشد به معنی بزرگ شدن و شامل افزایش برگشت ناپذیر ابعاد یا تعداد یاخته هاست. نمو به معنی عبور از مرحله ای به مرحله دیگری از زندگی است و با تشکیل بخش های جدید همراه است. مثلاً تشکیل اولین گل در گیاه، نمونه ای از نمو است. (تورژسانس برگشت پذیر بوده پس رشد محسوب نمی شود).
- فرایند جذب و استفاده از انرژی: جانداران انرژی می گیرند؛ از آن برای انجام فعّالیت های زیستی خود استفاده می کنند و بخشی از آن را به صورت گرما از دست می دهند؛ مثلاً گنجشک غذا می خورد و از انرژی آن برای گرم کردن بدن و نیز برای پرواز و جست وجوی غذا استفاده می کند.
- پاسخ به محیط: همه جانداران به محرک های محیطی پاسخ می دهند؛ مثلاً ساقه ی گیاهان به سمت نور خم می شود.
- تولیدمثل: جانداران موجوداتی کم و بیش شبیه خود را به وجود می آورند. یوزپلنگ همیشه از یوزپلنگ زاده می شود.
- سازش با محیط: جانداران ویژگی هایی دارند که برای سازش و ماندگاری در محیط، به آنها کمک می کنند؛ مانند موهای سفید خرس قطبی.
فصل ۲ ـ گوارش و جذب مواد:
دستگاه گوارش:
- لوله گوارش: دهان – حلق – مری – معده – روده باریک – روده بزرگ (روده کور – کولون بالارو – کولون افقی – کولون پایین رو) – راست روده – مخرج.
- اندام های مرتبط: غدد بزاقی – کبد – کیسه صفرا – لوزالمعده.