ما دو نوع استرس داریم:

• استرس محرک (مفید):  احساس مسئولیت و تقلا برای به فرجام رساندن کاری.
• استرس مخرب، مضر و بدخیم: استرسی که نامطبوع و زیان‌آور و بیماری زا است.

بین مطلوبیت عملکرد و استرس یک رابطه جالب وجود دارد:

وقتی که استرس خیلی کم است و یا خیلی زیاد است عملکرد پایین است و تنها زمانیکه استرس در حد متوسط است عملکرد فرد هم حد‌اکثر است. پس استرس همیشه بد نیست و وجود مقداری از استرس در تمام آدم‌ها، طبیعی است. بخشی از استرس برمی‌گردد به کارهایی که باید انجامش دهیم اما به دلایلی انجام آن را به تعویق می‌اندازیم.  نه کنارش می‌گذاریم و نه انجامش می‌دهیم بدین ترتیب بار استرس‌اش را به دوش می‌کشیم.

قدیمى‏ ها گفته ‏اند:

اگر اولین کارى که باید هر روز صبح انجام بدهى، این باشد که قورباغه زنده‏ اى را قورت بدهى، در بقیه روز خیالت راحت است که سخت‏ترین کار خود را انجام داده‏ اى. هر کس در زندگی قورباغه‌ای دارد که باید بخورد. اگر تمام روز به قورباغه (آن کار به ظاهر سخت) زل بزنیم و فکر کنیم، چیزی از زشتی و سختی خوردن آن ا(نجام کار سخت) کم نخواهد شد. بنابراین همان اول کارهایی که ماندنشان استرس‌زا هستند را انجام دهید و شرش را بکنید و خود را راحت کنید و … .