سردر دانشگاه تهران:

سردر اصلی دانشگاه تهران در سال‌های ۱۳۴۵ ـ ۱۳۴۶ خورشیدی بر پایه طرحی از کوروش فرزامی، یکی از دانشجویان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران ساخته شد. محاسب این طرح سیمون سرکیسیان بود. ساخت آن را شرکتی ایرانی به نام «شرکت آرمه» به پایان برد. این اثر در ۱۸ آبان ۱۳۷۸ به شماره ۲۴۴۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌ است. یکی از دوران شاخص های تلفیق معماری ایران و غرب از آغاز دهه های سی و عمدتا در دهه های چهل و پنجاه شمسی در زمان سلطنت پهلوی دوم بوده است.

در این زمان تعداد زیادی از معماران برجسته ای همچون هوشنگ سیحون، نادر اردلان، حسین امانت و کورش فرزامی و دیگر معماران ایرانی در این دوره ،مشغول طراحی و اجرا ساختمان های مهم و ارزشمندی بودند. قبل از آنکه معماری پست مدرن در غرب و نهایتا در کشورهای دیگر گسترش یابد، نوعی معماری مدرن ایرانی که توجه به تمدن، فرهنگ و تاریخ ایران را داشت، در کشورما رشد نمود. میتوان بیان نمود اصول نظری و شکلی این سبک معماری بر دو پایه ی زمان (عصر زمان) و مکان (سرزمین ایران) استوار است.

این دو رکن اساسی همتراز یکدیگر در ترکیب کالبدی ساختان نشان داده می شد. شاید بتوان سردر دانشگاه تهران را یکی از نماد این سبک نامید. چون کورش فرزامی با خلاقیتی که از خود به نمایش گذاشته توانسته آرم دانشگاه تهران را که ریشه در تمدن ساسانی و همچنین قوس جناغی که ریشه در معماری اسلامی ایران دارد را با هم ادغام کند و این سردر با شکوه را محل ورود و خروج مروجان فرهنگ، هنر و تمدن این مرزبوم است را شکل دهد.