هنر آفریقای سیاه:

پایین دست صحرای آفریقا منطقه ی وسیعی از آن قاره از جمله بلندیها استپهای گسترده و جنگلهای بارانی استوایی افریقا قرار دارد‍، در این منطقه به ویژه در پادشاهی های نظام یافته ی افریقای غربی که با خلیج گینه مرز مشترک دارند، تعداد بیشماری از فرهنگهای پربارو متنوع سیاهان نشو نما کرده است؛ قوم یوروبا که در نیجیریه ی کنونی سکونت دارد، خلاق ترین و نیز با استعداد ترین قوم این ناحیه است.

هنرهای کهن:

قدیمی ترین نمونه های شناخته شده هنر افریقا شکلهای در خور توجه انسان و جانورانند که بر خرسنگها نقاشی و کنده کاری شده اند و به دوره نوسنگی مربوط می شوند. بیشتر این آثار در سال ۱۹۵۶ و سالهای بعد در جایی کشف شدند که امروزه کویرهایی در جنوب الجزایر هستند اما زمانی منطقه های سرسبز و پر رونق بودند.

سیاحان پرتغالی:

نخستین اروپاییانی بودند که در سده ۱۶ از پادشاهی بنین در نیجریه دیدار کردند؛ بنین به سبب تجارت برده و اسارت انسانها شهرت داشتند. اما تا پیش از ۱۸۹۷، هنگامی که شهر بنین توسط بریتانیا ویران شد و شماری بسیار از اشیا مفرقی زیبا مطعلق به کاخ سلطنتی انگلستان انتقال یافت، هنر بنین چندان شناخته نبود. یکی از این اشیا سردیس ظریف و شکوهمندی است که قدمتش به اوایل سده ۱۶ می رسد و اکنون به عنوان تمثال ملکه مادرشناسایی شده است.

هنرهای تصویری متاخر:

بیش از دویست فرهنگ قبیله ای متمایز که در پایین صحرای افریقا پراکنده اند، در گذشته همچون امروز سبکهای متنوعی پدید اورده بودند که بی گمان عناصری از اثار قدیمی تر و از دست رفته تر را به شکلی نقش پردازی شده، تداوم بخشیده است زیرا پیکره سازی مانند دیگر حرفه های عملی از پدر به پسر منتقل میشده. کناره های منحنب قابند های نا مساوی در ها شکل تنه درختانی را که از آنها ساخته شده اند را حفظ کرده اند این قاب بند ها به لولا هایی منتهی می گردند که درون مادگی های سنگی می گردند و با فاصله های بی ترتیب به پنج ردیف نقش افقی با فاصله های نامنظم تقسیم بندی شده اند.