خلاقیت (Creativity) یا آفرینندگی یا آفرینشگری، توان ساختن یا خلق نمودن چیزی جدید است ، خواه راهکاری جدید برای حل یک مشکل، یک روش یا یک دستگاه جدید و یا یک شیئ یا فرم جدید هنری. “خلاقیت بشر تعریفی از قابلیتهای اقتصاد، زندگی، تکنولوژی، صنایع جدید، ثروت جدید و کلیه چیزهایی است که از یک اقتصاد خوب جریان میگیرند. خلاقیت چند وجهی و چند بعدی است. فقط محدود به یک نوآوری تکنولوژیک یا یک مدل کسب و کار نوین نیست. چیزی نیست که بتوان آن را در یک جعبه نگه داشت و هنگامی که کسی وارد دفتر کار میشود آن را باز نمود.
خلاقیت شامل انواع متمایز فکرکردن و عاداتی است که بایستی هم در افراد و هم در جامعه گرداگرد آنها کاشته شود. خلاقیت مهم‌ترین و اساسی‌ترین قابلیت و توانایی انسان و بنیادی‌ترین عامل ایجاد ارزش است که در همه ابعاد و جوانب زندگی وی نقش کاملاً حیاتی ایفا می‌کند. خلاقیت و نوآوری از والاترین ویژگی‌های انسان است. همه علوم، تولیدات، فناوری‌ها، صنایع، ابداعات، اختراعات، هنرها، ادبیات، موسیقی، معماری و به‌طور کلی اساس انواع تمدن‌ها از ابتدا تاکنون و کلیه دستاوردهای بشری، جلوه‌های گوناگونِ خلاقیت و نوآوری است. تمدن انسانی و زندگی وی بدون خلاقیت امکان‌پذیر نیست.
- بارون (۱۹۶۹): خلاقیت را می‌توان به شکل بسیار ساده بعنوان توانایی ایجاد چیزی نوو بدیع تعریف کرد.
- پارنز(۱۹۷۲): خلاقیت عبارت است از کنش دانش، تخیل و ارزیابی. بدون دانش و اطلاعات فراوان، تخیل بازده و ثمری ندارد و بدون تخیل نیز اطلاعات فراوان چاره ساز و گره گشا نیستند. در نهایت بدون توان ترکیب، تلفیق، ارزیابی و گسترش ایده‌ها دستیابی به کشف و خلاقیت میسر نیست.
- تورنس (۱۹۶۲): خلاقیت را بعنوان نوعی مسأله گشایی مد نظر قرار داده است. به نظر وی تفکرِ خلاق مختصراً عبارتست از فرآیند حس کردن مسائل یا کاستی‌های موجود در اطلاعات، فرضیه سازی درباره حل مسائل و رفع کاستی‌ها، ارزیابی و آزمودن فرضیه‌ها، بازنگری و بازآزمایی آنها و سرانجام انتقال نتایج به دیگران.