جمعیت شناسی و تغییرات هرم جمعیتی در ایران و جهان:
امروزه هر کشوری برای رسیدن به رفاه و توسعه همه جانبه ناگزیر به پیش بین نیازها و امکانات خود در بازه های زمانی کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت و سپس طراحی و اجرای برنامه های اقتصادی و اجتماعی در جهت تامین آن نیازهاست. در این راستا، جمعیت، ساختار و پویایی آن، محور و مرکز برنامه ریزی های اقتصادی و اجتماعی محسوب می شود. تحولات جمعیتی تقریبا همه جوانب زندگی و دنیای پیرامون ما را تحت تاثیر قرار داده و اثرات متعددی بر خرده نظام های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و محیطی بر جای می گذارد.
پویایی شناسی جمعیت که با بررسی تعیین کننده ها و پیامدهای تغییرات در ساختار، توزیع و رشد جمعیت سروکار دارد، از اهمیت تحقیقاتی و سیاسی زیادی برخوردار است، زیرا نه تنها روند و مسیر گذشته را نشان می دهد، بلکه دورنمایی از آینده تحولات جمعیتی را فراروی سیاست گذارارن می گشاید و شناخت و درک مناسبی از فرصت ها و چالش های آینده را فراهم می کند. این وضعیت می تواند به سیاست گذاران و برنامه ریزان کمک کند تا محیط و بستر مناسبی را برای بهره برداری از فرصت ها و مقابله با چالش ها ایجاد کنند.
بین سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۵۰ ، نسبت جمعیت جهان بالای ۶۰ سال تقریباً از ۱۲ ٪ به ۲۲ ٪ (تقریبا دو برابر) خواهد رسید. تا سال ۲۰۲۰ تعداد افراد ۶۰ سال و بالاتر از کودکان زیر ۵ سال بیشتر خواهد شد. در سال ۲۰۵۰ ۸۰ درصد سالمندان در کشورهای کم درآمد و متوسط زندگی خواهند کرد. سرعت پیر شدن جمعیت بسیار سریعتر از گذشته است. همه کشورها برای اطمینان از آماده بودن سیستم های بهداشتی و اجتماعی آنها برای رویارویی با این تغییر جمعیتی، با چالش های اساسی روبرو هستند.