خانواده سمبل امنیت و آرامش:

در قسمت قبل به مطالب سرکوب نیازهای دوران کودکی، حمایت های افراطی و احساس امنیت و مشاجرات والدین پرداخته شد. اینک در ادامه می خوانیم …
بسیاری از افراد در جامعه ما تربیت فرزند را وظیفه مادر می دانند. گویا این تنها مادر است که باید خانه داری کند، وسایل راحتی افراد خانواده را فراهم کند و در برخی موارد حتی بیرون از منزل مشغول به کار باشد و پدر با یک یا دو شیفته کار کردن، منزل را محل استراحت خود تلقی کرده و می انگارد ورود به منزل به معنای رزرو یک اتاق در هتل است.

در این گونه موارد کدبانوی خانه است که با وجود کار و مشغله فراوان مجبور است فشار بی امانی را تحمل کند. این گونه روابط (که این روزها در بسیاری از خانواده ها مرسوم شده است) از دو جهت به تربیت صحیح و اصولی فرزندان لطمه وارد می کند. اول این که کودک هیچ یک از والدین را به اندازه کافی نمی بیند و محبت لازمه را دریافت نمی کند و در نتیجه ی این کمبود محبت، در بزرگسالی دچار عقده های روانی شده و نمی تواند محبت خود را به دیگران ابراز دارد.

جامعه:

محیط اجتماعی در حد قابل توجهی در چگونگی تکوین شخصیت و زندگی انسان تأثیر دارد؛ چنانچه کودک در محیط نامناسبی پرورش پیدا کند، جایی که پرخاشگری، اولین و آخرین راه حل هر کاری است. کودک روش زندگی خود را از محیط می آموزد و یاد می گیرد چگونه رفتار کند. کودکی که در محیطی نامناسب رشد کند یاد می گیرد برای رسیدن به مقصود، پرخاشگرانه رفتار کند.

پس در کودکی تیر و کمان را به عنوان وسیله دفاعی با خود حمل می کند و در نوجوانی چاقو و یا دیگر آلات در دسترس (اسلحه سرد). زیرا محیط زندگی خود را، محیطی ناامن تلقی می کند و طبیعی است به نوعی از خود دفاع کند و از آنجا که دفاع منطقی را نیاموخته از همان روش معمول بهره می جوید که دیگران (اطرافیانی که رفتار آنها را برای خود الگو قرار داده) استفاده می کرده اند.

مسئله وراثت و محیط:

بعضی از محققان معتقدند بزهکاری های نوجوانان و حتی بزرگسالان تنها در اثر زیستن در شرایط نامساعد نیست. بلکه تا حدی زمینه ارثی در بروز این مشکلات وجود دارند. این تفکر از فرهنگ های باستانی شروع شده وتا به امروز ادامه یافته است. آنچه امروزه در یک دید واقع بینانه به اثبات رسیده آن است که توارث، عامل مهمی در تعیین چگونگی واکنش شخص در مقابل محیط است، اما عامل اصلی نیست.

چند توصیه:

اصلاح وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خانواده ها گامی است مهم در جهت پیشگیری از بروز اعمال شنیع و جنایتکارانه در افراد جامعه. جامعه شناسان جنایی لوح ضمیر کودک را همچون آئینه ای پاک و شفاف می دانند که هر گونه نقش نیک و بد را در خود می پذیرد. از آنجا که خانواده به عنوان ابتدایی ترین محیط رشد و تکامل و والدین اولین الگوهای رفتاری کودک به حساب می آیند و می توانند تأثیر شگرفی در نحوه زندگی و افکار و عقاید فرد به جا بگذارند، لذا رفتار صحیح خانواده و توجه به شناخت نیازها، علائق و خواسته های کودک، بسیار اساسی به نظر می رسد.

این اصلاح موقعیت خانواده در درجه اول با آموزش، میسّر می شود. بسیار مفید است که برای مادران باردار قبل از تولد نوزاد کلاس های آموزشی جهت رفتار با کودک تشکیل شود. زمانی که دختران قبل از ازدواج، آموزش شیرینی پزی و آشپزی را به عنوان نکته ای مثبت برای زندگی می دانند، آیا تربیت فرزند که بسیار اساسی تر و حساس تر از این امور است کلاس آموزشی نمی طلبد؟ معمولاً مراکز بهداشت و تنظیم خانواده در بیمارستان ها، خصوصیات ظاهری، قد، وزن و بیماری های کودکان را کنترل می کنند.