ورزش معلولین و آب درمانی:

نیاز به ورزش وتأثیر سلامتی آن در افراد معلول بسیار بیشتر از افراد سالم احساس می‌شود . ورزش معلول را به سطح جامعه می‌کشاند و آنان را مستقل می‌سازد، امروزه افراد معلول در سطح وسیعی در فعالیت های اجتماعی و مسابقات شرکت دارند و هویت خود را به جامعه شناسانده‌اند. نیاز به ورزش و تأثیر سلامتی آن در افراد معلول بسیار بیشتر از افراد سالم احساس می‌شود . بی تردید ورزش، عاملی است که معلولان را به سطح جامعه می‌کشاند و آنان را در انجام فعالیتها مستقل می‌سازد .

امروزه افراد معلول در سطح وسیعی در فعالیت‌های اجتماعی و مسابقات شرکت دارند و هویت خود را به جامعه شناسانده‌اند . هم‌ اکنون ۱۰۰ سال از ابداع ورزشهای معلولین می‌گذرد . قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی زمانی بود که تأثیر ورزش در سلامت معلولین کاملاً شناخته شده بود. بعد از جنگ جهانی اول فیزیوتراپی و ورزش درمانی به اندازه اورتوپدی و جراحی مهم شده بودند . در سال ۱۸۸۸ کلوپ ناشنوایان در برلین آغاز به کار کرد . سازمان جهانی ورزش ناشنوایان (CISS) در سال ۱۹۲۲ تأسیس شد ولی افراد ناشنوا با دیگر معلولین همراه نشدند.

و هم‌ اکنون نیز مسابقات جهانی مربوط به خود را با نام ” مسابقات خاموش” برگزار می‌کنند . بعد از جنگ جهانی دوم به دلیل تعداد زیاد معلولین جنگی، ورزش های افراد معلول جسمی ـ حرکتی پا به عرصه وجود نهاد . در تحقیقاتی که برای سلامتی این افراد انجام شد، مشخص گردید که ورزش یکی از بهترین درمانهای معلولیت است . در سال ۱۹۴۴ دکتر” لودویگ گوتمن” بر اساس درخواست دولت بریتانیا بیمارستان “استوک مندویل ” که یک مرکز جراحی نخاعی بود را تأسیس کرد . در این مرکز ورزش یکی از درمانهای مؤثر معلولین به حساب می‌آمد.