اکوسیستم های بیابانی:
بیابان (بی + آب + آن: مکان بدون آب) یا صحرا (به عربی: صحراء) بیابان واقعی به سرزمینی اطلاق می شود که از لحاظ بارندگی بسیار فقیر باشد و امکان دارد در طول یک سال یا سال ها در آن بارندگی صورت نگیرد و بارش چندین سال ان در طی یک روز یا چند ساعت ببارد در چنین شرایط اقلیمی بیابان معمولا از لحاظ آب و پوشش گیاهی فقیر و یا مساحت وسیعی از آن فاقد گیاه باشد و در آن فرسایش آبی و بادی بسیار شدید است. عرب ها به بیابان صحرا می گویند مانند صحرای آفریقا، بیابان لوت، بیابانهای آریکا و آتاکاما.
تعاریف مناطق خشک:
بعضی ها مناطق خشک را جایی می دانند که گیاه و رستنی کم دارد یا بعضی ها مناطق خشک را جایی می گویند که بارش های جوی کمتر از مقدار تبخیر و تعرق مطلق است و بعضی ها با جمع بندی فاکتورهای ریزش جوی کم آب قابل استفاد‌ه محدود و منطقه دارای پوششی گیاهی فقیر را مناطق خشک می دانند.
ویژگی های آب هوای خشک:
- بارندگی: کم، نامنظم، متفاوت، شدید و بارانهایی موسوم به بارانهای جنی
- بارندگی و تبخیر: بعلت خشکی و گرمی هوا و آفتاب سوزان وزیدن باد شدید میزان تبخیر و تعرق سالانه به ۱۵ تا ۲۰ برابر میزان بارش سالانه می رسد
- رطوبت: رطوبت نسبی هوای خشک کم بوده‌که تقریباً برابر با ۲۰ تا۳۰ در‌صد می باشد.
- درجه حرارت: به دلیل فقر ابر ورطوبت هوا همچنین وجود تابش شدیدی خورشید هوا در تابستان ها گرم وشب ها خنک می باشد.
- باد: از دیگر ویژگی های خشک وزیدن باد زیاد در آن می باشد.
زیست بوم یا زیمان به مناطق زندگی تمام گیاهان، حیوانات و سایر موجودات با شرایط طبیعی محیط در یک منطقه ویژه گفته می‌شود. یک زیمان با انواع حیات جانوری مشخص با توجه به موقعیت، شرایط آب وهوائی، عرض جغرافیائی و ارتفاع تعیین می‌شود. یک زیمان از اکوسیستم های زیادی با جمعیت اندکی از موجودات زنده به همراه شرایط محیط زندگی‌شان (قسمت‌های طبیعی مؤثر در آنها) ساخته شده‌است. در حالی که مرزهای یک زیمان به وسیله آب و هوا تعیین شده مرزهای جمعیتی یک اکوسیستم با ویژگی‌های طبیعی مانند: رشته کوه‌ها یا دیواره بالائی رودخانه‌ها از همدیگر جدا هستند. یک اکوسیستم با زیمان ویژه به داشتن اشکال رشد همانند گیاهان و حیوانات با عادت غذایی مشابه گرایش دارد.