هفت سین:
هفت سین سفره‌ای است که ایرانیان هنگام نوروز می‌آرایند که در بر گیرنده هفت جور از روزی های زمینی است که با حرفِ «سین» آغاز می‌شوند. این سفره روی زمین یا روی خوان پایه گذاشته می‌شود. اعضای خانواده در زمان گردش سال در کنار سفره هفت سین می‌نشینند. دسته ای نیز سفره را تا سیزده روز پس از نوروز نگه می‌دارند و در پایان این چرخه، در روز سیزده نوروز، سبزه را به آب می‌سپارند. در گذشته این سنت در بخش هایی از ایران زمین و امروزه در ایران و برخی از کشورهای اطرافِ آن گرامی داشته می‌شود. سفره هفت‌سین ویژه نوروز نیست و گروهی این سفره یا مانندش را برای جشن زناشویی یا شب چله آماده می‌کنند.
سین های سفره هفت سین:
بر روی سفرهٔ هفت سین به‌صورت سنتی آینه، کتاب قرآن، شاهنامه یا دیوان حافظ، تنگ آب به همراه ماهی قرمز یا انار قرار می‌گیرد. عضو اصلی سفره، سبزه است که در کنار شش سینِ دیگر، هفت‌سین را تشکیل می‌دهد. اجزای اصلی هفت سین هفت چیز خوراکی است که ریشه گیاهی دارد و نام آنها واژه ای پارسی غیرمرکب است که با حرف سین آغاز می‌شود.
اجزای اصلی هفت سین:
- سبزه
- سیر
- سیب
- سمنو
- سنجد
- سرکه
- سماق
گذاشتن ماهی سرخ در تُنگ، سکه، گل سنبل، اسپند (سپنج) و ساعت در کنار اجزای اصلی سفره هفت سین درمیان برخی از مردم رایج است.